نشست علمی« رابطه توحید و امامت در حدیث سلسله الذهب» روز سه شنبه تاریخ 1404/2/16 در نمایندگی جامعة المصطفی افغانستان با حضور اساتید و دانشجویان برگزار گردید.
کارشناسان این نشست علمی آقایان فقیه اسفندیاری، سیدعزت الله احمدی و احمدذبیح افشاگر و دبیر علمی آن آقای زکریا فصیحی بودند.
نشست با تلاوت قرآن کریم آغاز شد و سپس آقای اسفندیاری که به صورت آنلاین از شهر مشهد مقدس حضور یافته بود، صحبت نمودند، ایشان در ابتدای سخنان خویش پیرامون ارزش و جایگاه انسان در قرآن کریم صحبت نموده و گفتند: در قرآن کریم، ارزش و جایگاه انسان بسیار برتر از سایر آفریده‌ها تلقی شده است. انسان به عنوان مقام خلیفه الله در زمین و مظهر قدرت و علم الهی معرفی شده است.
آقای اسفندیاری در ادامه بیان داشتند که در حدیث سلسله الذهب نشان می‌دهد که «لا إله إلا الله» به عنوان حصن و سپر امن در برابر عذاب و خشم الهی است. وقتی می‌گوییم کسی «داخل حصن» است، یعنی ایمان قلبی، اعتقاد کامل و عمل صالح که بر پایه توحید است، دارد. این حصن همان دروازه عبور به نجات و امنیت است؛ در واقع، توحید، پلی است و زمانی عبور انسان از آن، دروازه نجات او را می‌گشاید. شخصی که کلمه را با اخلاص و یقین بگوید، چون در حصن ایمان و توحید قرار گرفته، از عذاب الهی در امان است، چرا که ایمان، مانع اصلی عذاب است و وفاداری به توحید، اساس درست‌کار بودن و عبادت خالصانه است.
در ادامه آقای احمدی در رابطه رابطه توحید و امامت در حدیث سلسله الذهب بیان داشتند: در رابطه با موضوع توحید و امامت، باید گفت توحید خلقت و پرستش باید با ولایت و امامت کامل پیوند بخورد. همان‌طور که این حدیث نشان می‌دهد، ایمان کامل و امنیت به معنای واقعی، هنگامی حاصل می‌شود که انسان نه تنها به یکتایی خدا اعتقاد داشته باشد، بلکه ولایت و امامت اهل بیت علیهم‌السلام را نیز باور کند و در مسیر ولایت آنان حرکت نماید.
ایشان افزود: در حقیقت، امامت تجلی و تفسیر عملی و کامل توحید است؛ زیرا امامان علیهم‌السلام نوری‌اند که حقیقت توحید را تبیین و در جامعه جاری می‌کنند. آنان حافظان و وارثان علم و راهنمایان در مسیر عبودیت الهی هستند، و شناخت و پیروی از امامان، همانند داخل شدن در حصن قوی است که انسان را در برابر هر نوع گمراهی، انحراف و عذاب نجات می‌دهد.
سپس آقای احمد ذبیح افشاگر صحبت نموده و گفتند:در جریان هجرت تاریخی امام رضا علیه‌السلام به خراسان، آن حضرت در شهر نیشابور و در حضور بیش از بیست هزار نفر از مردم و علمای حدیث، حدیثی مهم و بنیادین را بیان فرمودند که به «حدیث سلسله الذهب» مشهور است. این حدیث، که سند آن به خداوند متصل می‌شود، هم‌زمان یک اعلان کلامی امامت و تبیینی عمیق از توحید به شمار می‌رود.
ایشان افزودند: امام فرمودند: «کلمه لا اله الا الله دژ محکم من است؛ هر کس در آن وارد شود، از عذاب من در امان است، مشروط به شرایط آن، و من از جمله شرایط آن هستم.» این جمله کوتاه، پیوندی ناگسستنی میان توحید و امامت برقرار می‌سازد. وی بیان کرد: در تحلیل این حدیث آمده است: توحید نه‌فقط یک شعار، بلکه دژ نجات و محور همه معارف دینی است. ورود به این دژ، نیازمند شناخت و عمل است؛ و بی‌راهنمایی امام، تحقق توحید واقعی ممکن نیست. امام رضا علیه‌السلام با عبارت «وأنا من شروطها» جایگاه امامت را به‌عنوان شرط قبولی توحید معرفی فرمود. بر این اساس، امامت استمرار نبوت و حافظ اصالت توحید در جامعه اسلامی است.
ایشان در اخیر گفتند: تحلیل نهایی این است که توحید و امامت دو حقیقت پیوسته‌اند: توحید اصل دین و امامت شرط تحقق آن است. بدون ولایت امام، توحید ناقص، و بدون توحید، امامت بی‌معنا خواهد بود.
