نشست علمی تحت عنوان« بازتاب شخصیت و فضایل امام رضا(ع) در اشعار عرفانی و مناقبی معاصر افغانستان» روز یکشنبه تاریخ 1404/2/14 در نمایندگی جامعة المصطفی افغانستان با حضور اساتید و کارمندان نمایندگی برگزار گردید.

در این نشست علمی آقایان مصطفی جلیلیان مصلحی، سیدجمال الدین موسوی و زکریا فصیحی کارشناسان و آقای سیدپادشاه هاشمی دبیر علمی بود.

نشست با تلاوت قرآن کریم توسط آقای فرهمند آغاز شد و سپس دبیر علمی به طرح بحث درباره موضوع پرداخت و بیان داشت که فرهنگ اشعار عرفانی سرشار از ارادت قلبی به خاندان رسول خدا(ص) است.

 سپس آقای استاد مصطفی جلیلیان مصلحی که از کشور ایران به صورت آنلاین حضور به هم رسانده بود، دیدگاهش را درباره موضوع نشست بیان نمود، ایشان اظهار داشت: فضایل و ویژگی های امام رضا علیه السلام آوازه و شهرت در حد جهانی‌شدن دارد، پس اشعار عرفانی و مناقبی اگر بخواهند حامل فضایل و شخصیت آن بزرگوار باشند باید از دو ویژگی برخوردار شوند؛ اول زبان جهانی داشته باشند و دوم از محتوای غنی و متعالی برخوردار شوند.

ایشان افزود: شعر زبان احساس و عشق است. عشق زبان جهانی است؛ خوب است اشعار سطح زبان خود را آراسته بسازد تا در حد جهانی شدن برسد و زبان قوی و فنی بدست آورند. اشعار با زبان سطح بالا می تواند قابلیت لازم برای صید گران بهای معانی و مفاهیم متعالی را بدست آورد.

در ادامه سید جمال الدین موسوی  با بیان اهمیت و پیشینه جریان تصوف و منقبت خوانی در افغانستان، به این نکته اشاره نمود که عرفان و تصوف یکی از جریان های قدیمی و دارای اهمیت در تاریخ فکر و فرهنگ افغانستان به شمار می‌رود. امروزه  چهره‌های برجسته سروده های عرفانی و مناقبتی را می توان به خواجه عبدالرسول مستانشاه کابلی، سید فخرالدین مجنون شاه کابلی، عبدالباقی مجددی، عایشه درانی و... در سده های متاخر افغانستان اعلام کرد که شخصیت و فضایل امام رضا (ع) را در سروده هایشان بازتاب داده اند. شاعران و مناقب سرایان و مناقب خوانان با برجسته سازی شخصیت دینی و عرفانی امام رضا (ع) آن حضرت را الگوی کامل برای هدایت و پیروی از مکتب پیامبر رحمت (ص) دانسته است.

در اخیر آقای زکریا فصیحی درباره درون مایه شعر رضوی در آثار شاعران معاصر صحبت نموده و اظهار داشت: اشعار رضوی شاعران افغانستانی را می توان در سه محور اصلی دسته‌بندی کرد:

۱. توصیف و مدح امام رضا (ع) و شکوه حرم رضوی؛

۲. اظهار ارادت و دلدادگی؛

۳. بیان درد دل و رنج‌های غربت.

ایشان بیان کرد: در مجموع، شعر رضوی شاعران افغانستانی، تجلی‌گاه ترکیبی از ایمان، احساس و تجربه است که در قالب کلمات، از دل مهاجر بر زبان جاری و برای مخاطبان خود ماندگار شده است که برای هر یکی از این محورها، ادبیات نابی هم خوانده شد.

این نشست علمی همزمان به صورت آنلاین برای کاربران فضای مجازی پخش گردید.