نشست فرهنگی- تربیتی تحت عنوان«عواقب  تحقیر و تمسخر مؤمن » روز پنجشنبه تاریخ 1403/11/11 در نمایندگی جامعة المصطفی افغانستان با حضور  اساتید و کارمندان نمایندگی و ارائه آقای محمدصادق عادلی برگزار گردید.

ایشان در ابتدای سخنان خویش با تلاوت آیه 11 سوره حجرات گفتند: خداوند متعال در قرآن کریم می فرماید: «يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ لَا يَسۡخَرۡ قَوۡمࣱ مِّن قَوۡمٍ عَسَىٰٓ أَن يَكُونُواْ خَيۡرࣰا مِّنۡهُمۡ وَلَا نِسَآءࣱ مِّن نِّسَآءٍ عَسَىٰٓ أَن يَكُنَّ خَيۡرࣰا مِّنۡهُنَّۖ وَلَا تَلۡمِزُوٓاْ أَنفُسَكُمۡ وَلَا تَنَابَزُواْ بِٱلۡأَلۡقَٰبِۖ بِئۡسَ ٱلِٱسۡمُ ٱلۡفُسُوقُ بَعۡدَ ٱلۡإِيمَٰنِۚ وَمَن لَّمۡ يَتُبۡ فَأُوْلَـٰٓئِكَ هُمُ ٱلظَّـٰلِمُونَ؛ اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! نبايد قومى قوم ديگر را استهزا كنند، شايد آنها از اينها بهتر باشند، و نه زنانى زنان [ديگر] را، شايد آنها از اينها بهتر باشند، و عيب يكديگر را به رخ نكشيد و همديگر را به لقب‌هاى زشت مخوانيد؛ كه بدنامى است نام كفر و فسوق پس از ايمان و آنها كه توبه نكنند هم آنان ستمكارند» (الحجرات :11)

ایشان افزودند:رسول اللَّه صلی الله علیه و آله فرمودند : «مَنْ عَیرَ مُؤْمِناً بِشَی ءٍ لَمْ یمُتْ حَتّی یرْکبَهُ؛ هرکس مؤمنی را به چیزی طعن زند، نمی میرد تا همان را مرتکب شود. و به بدترین مرگها از دنیا میرود». (بحار الانوار- جلد 73- صفحه 384)

در ادامه آقای عادلی گفتند: عَنْ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ: «يَقُولُ عَزَّ وَ جَلَّ مَنْ أَهَانَ لِي وَلِيّاً فَقَدْ أَرْصَدَ لِمُحَارَبَتِي وَ أَنَا أَسْرَعُ شَيْءٍ إِلَى نُصْرَةِ أَوْلِيَائِي وَ مَا تَرَدَّدْتُ فِي شَيْءٍ أَنَا فَاعِلُهُ كَتَرَدُّدِي فِي مَوْتِ عَبْدِيَ اَلْمُؤْمِنِ إِنِّي لَأُحِبُّ لِقَاءَهُ فَيَكْرَهُ اَلْمَوْتَ فَأَصْرِفُهُ عَنْهُ وَ إِنَّهُ لَيَسْأَلُنِي فَأُعْطِيهِ وَ إِنَّهُ لَيَدْعُونِي فَأُجِيبُهُ وَ لَوْ لَمْ يَكُنْ فِي اَلدُّنْيَا إِلاَّ عَبْدٌ مُؤْمِنٌ لاَسْتَغْنَيْتُ بِهِ عَنْ جَمِيعِ خَلْقِي وَ لَجَعَلْتُ لَهُ مِنْ إِيمَانِهِ أُنْساً لاَ يَسْتَوْحِشُ إِلَى أَحَدٍ؛ هر كس بدوست من اهانت كند در كمين نبرد با من در آمده و من شتابان تر هر چيزم براى يارى دوستانم و ترديد ندارم در چيزى كه كنم چون ترديدم در مرگ بنده مؤمنم كه ملاقات او را خواهانم و او مرگ را نخواهد و آن را از او بگردانم و راستى كه او از من خواهش كند منش ببخشم و راستى كه او مرا بخواند منش اجابت كنم و اگر در دنيا جز يك بندۀ مؤمن نباشد بدو بى‌نيازم از همه آفريده‌هايم و از ايمانش برايش همدمى سازم كه از كسى هراس نكند». (بحار الأنوار  ج۶۴ ص۶۵)