نشست فرهنگی- تبیینی تحت عنوان«فخر و تکبر» روز  سه شنبه تاریخ 1403/10/18 در نمایندگی جامعة المصطفی افغانستان با حضور اساتید و کارمندان نمایندگی و کارشناسی آقای علی حسین قاسمی برگزار گردید.
ایشان گفتند: امام علی (ع) می فرماید: «مَا لاِبْنِ آدَمَ وَالْفَخْرِ: أَوَّلُهُ نُطْفَةٌ، وَآخِرُهُ جِيفَةٌ، وَلاَ يَرْزُقُ نَفْسَهُ، وَلاَ يَدفَعُ حَتْفَهُ؛ انسان را با تكبر چه كار؟ در آغاز، نطفه بى ارزشى بود و سرانجام مردارى (گنديده) است. نمى تواند خود را روزى دهد و نه مرگ را از خود دور سازد». (نهج البلاغه حکمت 454)
آقای قاسمی در رابطه با راه های غرور زدایی بیان داشت:  امام علی (ع) در این حکمت، به انسان‌ها یادآور می‌شود که مبادا به نژاد، مقام، یا ثروت خود فخر کنند، زیرا این صفات الزاما معیارهایی برای برتری و ارزش انسان نیستند. او به این نکته اشاره می‌کند که همه انسان‌ها در نهایت، به یک نقطه مشترک می‌رسند: مرگ و برگشت به خاک. در این حکمت، امام بر این باور است که انسان باید به جای افتخار به چیزهای زودگذر، به خصلت‌های اخلاقی و رفتاری خویش بپردازد و در برابر پروردگار خود تواضع کند. این سخن به نوعی دعوت به تواضع و دوری از خودپسندی و تفاخر است و بر ارزش انسان در درون و بر اساس اعمال و رفتار تاکید می‌کند.