نشست فرهنگی- تبیینی تحت عنوان«دهان بند فقر» روز پنجشنبه تاریخ 1403/10/6 در نمایندگی جامعة المصطفی افغانستان با حضور اساتید و کارمندان نمایندگی و کارشناسی آقای هادی صادقی نژاد برگزار گردید.
ایشان گفتند: امام علی (ع) می فرماید: «الْفَقْرُ يُخْرِسُ الْفَطِنَ عَنْ حُجَّتِهِ وَ الْمُقِلُّ غَرِيبٌ فِي بَلْدَتِهِ؛ تنگ‌دستی زبان زیرک را می‌بندد و فقیر در در شهر خود غریب است».
آقای صادقی نژاد بیان داشت: آدمی‌زادگان به‌صورت معمول هنگام قضاوت در مورد دیگری، جوهرۀ شخصیت وی را معیار سنجش قرار نمی‌دهند؛ بلکه اغلب با توجه به اعراض و ویژگی‌های ناپایدار و زوال‌پذیر قضاوتش می‌کنند. دارایی یکی از ویژگی‌های زوال‌پذیری است که در هنگام قضاوت سنجه قرار می‌گیرد و آدمی‌زادگان با توجه به آن در مورد هم قضاوت می‌کنند. به‌طور معمول آن‌کس که از ثروت و مکنت برخوردار است، در چشم خلق عزیز است و آن‌کس که نابرخوردار، از نگاه خلق در آزار. یکی از پیامدهای فقر در میان کسانی که از حریت کافی برخوردار نیستند، لال شدن در هنگامۀ بیان حق است. آدم فقیر در موقعیت بیان حق، اگر حریت کافی نداشته باشد، از ترس این‌که مبادا نانش قطع شود، زبان در کام می‌کشد و سکوت پیشه می‌کند. فراتر از این ممکن است حتی به خاطر نان خلاف حق هم بگوید و در مقابل هم بایستد؛ چنان‌که تاریخ از این نمونه‌ها بسیار به خود دیده است و از این خاطره‌ها بسی به خاطر سپرده است. به همین خاطر است که در آموزه‌های دینی از فقر به خدا پناه برده شده و به مؤمنان توصیه شده است که از فقر بگریزند و در آبادانی دنیای خود بکوشند.
ایشان گفتند: برای طلاب علوم دینی که کار خود را در امتداد رسالت پیامبران، بیان حق و اقامۀ قسط تعریف می‌کنند، برخورداری از ثروت مشروع بسیار مهم است؛ زیرا در صورتی که دست مبلغ دینی خالی و چشمش به جیب دیگران باشد، حریت خود را از دست خواهد داد و به حق‌پوشی و سکوت در هنگامۀ بیان حق مجبور خواهد شد. امام علی (ع) در سخنی کوتاه؛ اما نغز و پرمغز، فقر را دهان‌بندی می‌داند که زبان انسان زیرک را در هنگام گفتن حق می‌بندد و باعث سکوت او می‌شود: الْفَقْرُ يُخْرِسُ الْفَطِنَ عَنْ حُجَّتِهِ وَ الْمُقِلُّ غَرِيبٌ فِي بَلْدَتِهِ؛ تنگ‌دستی زبان زیرک را می‌بندد و فقیر در در شهر خود غریب است.
