نشست فرهنگی- تبیینی« اوصاف بهشتیان در کلام امام صادق(ع)» روز شنبه تاریخ 1403/8/19در نمایندگی جامعة المصطفی افغانستان با حضور اساتید و کارمندان نمایندگی و ارائه آقای دورانعلی محسنی برگزار گردید.
ایشان در ابتدای سخنان خویش با قرائت حدیثی از امام صادق(ع) گفتند: امام صادق (ع) در حدیثی به معرفی چهار نشانه اهل بهشت را یاد آوری می‌ نماید: «اِنَّ لاَهْلِ الْجَنَّةِ اَرْبَعَ عَلاماتٍ: وَجْهٌ مُنْبَسِطٌ وَ لِسانٌ لَطیفٌ وَ قَلْبٌ رَحیمٌ وَ یَدٌ مُعْطیَةٌ؛ بهشتى‌ها چهار نشانه دارند: روى گشاده، زبان نرم، دل مهربان و دستِ دهنده».
آقای محسنی گفتند: در این حدیث امام صادق(ع) چند نکته مهم در مورد اهل بهشت را فرموده اند از جمله: گشاده رویی است که گشاده‌رویی از مصادیق بارز ارتباط غیرکلامی هست. گشاده‌رویی، رفتاری عاطفی است که موجب جاذبه‌ میان‌فردی شده و از بهترین نقطه‌های آغاز ارتباطات دوستانه و اجتماعی است که در دنیای ارتباطات انسانی مورد توجه جدی و مهمی است. 
ایشان افزودند: گشاده رویی آثار زیادی برای انسان دارد منجمله؛ کینه زدایی، امام على عليه السلام در این مورد می فرماید: «حُسنُ البِشرِ يَذهَبُ بِالسَّخيمَةِ؛  گشاده رويى كينه را از بين مى برد». 
در ادامه ایشان بیان کردند: نکته دومی که از این حدیث میتوان استخراج نمود، زبان نرم است. در آیات هم به صفت و یا خصوصیات انسانی بسیار تاکید شده است. آیه ۴۴ سوره طه با این مضمون «فَقُولَا لَهُ قَوْلًا لَّیِّنًا لَّعَلَّهُ یَتَذَکَّرُ أَوْ یَخْشَی» در رابطه با سخن گفتن به زبان نرم و لین است و تاکید دارد که اگر با نرمی سخن بگویید سخن شما تاثیرگذار خواهد بود و این امر نشان از تأثیرات تربیتی نرم زبانی است. 
سومین نشانه در این حدیث، دل و قلب نرم می باشد، و چهارمین نشانه دست باز به معنای سخاوتمندی انسان است.