نشست علمی- فرهنگی« اخوت و برادری در قرآن کریم» روز چهارشنبه تاریخ 1403/6/28 با حضور اساتید و کارمندان نمایندگی با ارائه آقای سیدآقاحسن حسینی برگزار گردید.
ایشان در سخنان خویش پیرامون اخوت و برادری در قرآن کریم صحبت نموده و گفتند: اخوّت مصدر «أخ» و به معناى برادرى، دوستى و مصاحبت آمده است. معناى اصلى و حقيقى «أخ» شريك در ولادت يا شيرخوارگى است. واژه «اخ» و مشتقات آن نود و شش بار در قرآن به كار رفته است. در قرآن کریم به برادري نَسَبي یاد شده است مانند قصه فرزندان آدم(ع)، قصه موسی و برادرش هارون، قصه یوسف و برادرانش.
ایشان افزودند:  در قرآن کریم اخ/ برادر به معناي استعاري به كار رفته که چهار دسته است:
1) عضو قوم یا شهر و قریه: «وَإِلَى عَادٍ أَخَاهُمْ هُودًا / وَإِلَى مَدْيَنَ أَخَاهُمْ شُعَيْبًا»، 2) اشتراک در کفر و شرک و نفاق: «إِنَّ الْمُبَذِّرينَ كانُوا إِخْوانَ الشَّياطينِ»، 3 ) اشتراک در صفا و پاکی و عدم اختلاف: «إِخْوانًا عَلي سُرُرٍ مُتَقابِلينَ» و 4) برادر ایمانی: «إِنَّمَا الْمُومِنُونَ إِخْوَةٌ - رَبَّنَا اغْفِرْ لَنَا وَلِإِخْوَانِنَا الَّذِينَ سَبَقُونَا بِالْإِيمَانِ»
آقای حسینی بیان کردند: در قرآن کریم آياتي است كه درباره برادري ديني بين مؤمنان تاکید داشته است
1. برقراري صلح: «إِنَّمَا الْمُومِنُونَ إِخْوَةٌ فَأَصْلِحُوا بَيْنَ أَخَوَيْكُمْ؛ مؤمنان برادر يكديگرند، پس ميان دو برادر خود صلح برقرار سازيد». (حجرات: 10)
2. وحدت، زمينه برادري است: (آل عمران: 103) «وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِيعًا وَلَا تَفَرَّقُوا وَاذْكُرُوا نِعْمَتَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ إِذْ كُنْتُمْ أَعْدَاءً فَأَلَّفَ بَيْنَ قُلُوبِكُمْ فَأَصْبَحْتُمْ بِنِعْمَتِهِ إِخْوَانًا»، براساس اين آيه، وحدت زمينه ‏ساز برادري است؛ يعني كساني مي‏ توانند برادر ديني شوند كه به ريسمان الهي چنگ زنند و بر پايه آن متحد شوند و آن‏گاه به مقام برادري برسند.
3. دعا براي برادران ديني: «پروردگارا! بر ما و بر آن برادرانمان كه در ايمان آوردن بر ما پيشي گرفتند، ببخشاي». (حشر: 10) «وَالَّذِينَ جَاءُوا مِنْ بَعْدِهِمْ يَقُولُونَ رَبَّنَا اغْفِرْ لَنَا وَلِإِخْوَانِنَا الَّذِينَ سَبَقُونَا بِالْإِيمَانِ وَلَا تَجْعَلْ فِي قُلُوبِنَا غِلًّا لِلَّذِينَ آمَنُوا رَبَّنَا إِنَّكَ رَءُوفٌ رَحِيمٌ»
4. نماز و زكات؛ شرط برادري: «فَإِنْ تَابُوا وَأَقَامُوا الصَّلَاةَ وَآتَوُا الزَّكَاةَ فَإِخْوَانُكُمْ فِي الدِّينِ»(توبه: 11)  پس اگر توبه كنند و نماز برپا دارند و زكات دهند، در اين صورت برادران ديني شما مي ‏باشند / خداوند در اين آيه، ملاك و شرط برادري را اداي نماز و پرداخت زكات مي ‏داند.