جلسه اخلاق تحت عنوان« جلوه هایی از رحم ایمانی» روز یکشنبه تاریخ 1403/6/18 با حضور حجت الاسلام و المسلمین آقای دکتر سیدعبدالحمید ثابت رئیس نمایندگی جامعة المصطفی افغانستان، اساتید و کارمندان نمایندگی با ارائه آقای محمدآصف حکمت برگزار گردید.
ایشان در ابتدای سخنان خویش با تمسک به حدیثی از پیامبر گرامی اسلام(ص) گفتند: پیامبر عزیز اسلام(ص) فرموده است: «اِرحَمُوا عَزیزا ذَلَّ، وغَنِیا افتَقَرَ و عالما ضاع فی زمان جهال» یعنی: به عزیزی که خوار شده و توانگری که تهی دست شده و عالمانی که در میان جهال زندگی میکنند، رحم کنید.
ایشان افزودند: در این حدیث، پیامبر به مسلمانان توصیه می‌کند که به افرادی که در شرایط سخت و دشوار قرار دارند، رحم کنند. «عزیزا ذَلَّ» به معنای فردی است که زمانی در موقعیت قدرت و عزت بوده اما اکنون به ذلت افتاده است، و «غَنِیا افتَقَرَ» به فردی اشاره دارد که از ثروت و رفاه به فقر و نیازمندی رسیده است. همچنین، «عالما ضاع فی زمان جهال» به دانشمندی اشاره دارد که در زمان جهل و نادانی گم شده و مورد بی‌توجهی قرار گرفته است. این حدیث به مسلمانان یادآوری می‌کند که باید به نیازمندان، ضعیفان و دانشمندان احترام بگذارند و در کمک به آنها پیشقدم شوند، زیرا این رفتار نه تنها نشانه‌ای از انسانیت و اخلاق نیکو است، بلکه موجب تقویت پیوندهای اجتماعی و همبستگی در جامعه می‌شود.
آقای حکمت گفتند: معمولا سنت الهی بر این تعلق گرفته است که اوضاع انسانها در زندگی در حال تغییر باشد. اینگونه نیست که همیشه قدرت، عزت و ثروت در زندگی ماندگار و پایدار باشد. بلکه گاهی فرد قدرتمند و عزیز ضعیف و ذلیل می شود و افراد غنی و ثروتمند فقیر می گردد. اخلاق اسلامی اقتضا می کند که به این افراد ترحم گردد. چنانکه عالمانی در میان جهال قرار میگرند که قدر علم و دانایی آنان را کسی نمی داند، واقعال قابل ترحم و دلجویی هستند. لذا نباید به پستی و بلندی های زندگی خیلی وابسته و دلبسته باشیم.