نشست فرهنگی–بصیرتی با عنوان «نکوهش عبرت نگرفتن از عبرتها» روز یکشنبه تاریخ 1404/9/30 با محوریت حکمت ۲۹۷ نهجالبلاغه و حضور اساتید و کارمندان نمایندگی با ارائه آقای سیدجمالالدین موسوی برگزار شد.
آقای موسوی در ابتدای سخنان خویش، حکمت نورانی امیرالمؤمنین علی علیهالسلام را قرائت نمودند:«مَا أَكْثَرَ الْعِبَرَ، وَ أَقَلَّ الِاعْتِبَارَ؛ چه بسیارند پندها و عبرتها، و چه اندکاند پندگیرندگان.» ایشان این حکمت را از عمیقترین آموزههای اخلاقی و اجتماعی نهجالبلاغه دانست که انسان را به تأمل در رفتار فردی و جمعی فرا میخواند.
آقای موسوی در ادامه، با تبیین مفهوم «عبرت»، تأکید کرد که عبرت تنها دیدن حوادث تاریخی یا شنیدن سرگذشت دیگران نیست، بلکه عبور آگاهانه از ظاهر رویدادها به باطن و پیام نهفته آنهاست. ایشان خاطرنشان ساخت که بسیاری از انسانها شاهد سقوط اقوام، شکست اشخاص و پیامدهای تلخ گناه و غفلت هستند، اما چون نگاه بصیرتی ندارند، از این حوادث درس نمیگیرند و همان مسیرهای اشتباه را تکرار میکنند.
در بخش دیگری از سخنان، آقای موسوی، ریشههای عبرتنگرفتن را مورد بررسی قرار داد و عواملی چون غفلت، غرور، دلبستگی افراطی به دنیا و خودبرتربینی را از مهمترین موانع عبرتپذیری برشمرد. ایشان افزود که جامعهای که از تاریخ خود و از خطاهای گذشته درس نگیرد، محکوم به تکرار اشتباهات و گرفتار شدن در همان آسیبهاست و این هشدار امیرالمؤمنین علیهالسلام، هشداری همیشگی برای همه نسلهاست.
در پایان نشست، آقای سیدجمالالدین موسوی تأکید کرد که راه نجات فرد و جامعه، زنده نگه داشتن روح عبرتپذیری و تقویت بصیرت است؛ بصیرتی که انسان را به اصلاح رفتار، بازنگری در تصمیمها و حرکت آگاهانه در مسیر حق سوق میدهد.
.jpeg)
.jpeg)
