ایشان در ابتدا حکمت 390 نهج‌البلاغه را قرائت نموده و گفتند که حضرت می فرماید: «للْمؤْمِن ثَلاث ساعات:  فَساعَة يناجى فيها رَبه، وَ ساعَة يَرم مَعاشَه، وَ ساعَة يُخلى بَيْنَ نَفْسهِ وَ بَيْن لَذتِها فيما يَحل وَ يَجْمل.  وَ ليس لِلْعاقلِ اَنْ يَكون شاخصا اِلاّ فى ثَلاث:  مَرمة لِمَعاش، اَوْ خطْوَة فى مَعاد، اَوْ لَذّة فى غَيْر مُحَرّم؛ در برنامه زندگی مومن سه زمان مشخص است، زمانی که در نیایش با پروردگارش می‌گذرد، زمانی را در ترمیم گذارندن خویش به سر می‌برد و در تامین هزینه زندگی‌ اش می کوشد و زمانی که نفس را با لذات آن در قلمروی که مشروع و زیباست تنها و آزاد می گذارد. خردمند را نیز نسزد که جز در یکی از این سه مورد به صحنه درآید : سامان دادن به زندگی و تلاش اقتصادی، برداشت گامی در راه معاد، لذت بردن بدون ارتکاب به گناه»
در ادامه آقای علوی به تبیین عمیق فرمایش امام علی(ع) پرداختند که زندگی مؤمن باید در سه بخش متعادل و هدفمند تقسیم شود: عبادت و نیایش با خداوند، تلاش برای معاش، و بهره‌گیری از لذت‌های حلال. ایشان تأکید کردند که این تقسیم‌بندی، الگویی کامل برای تعادل میان دنیا و آخرت است و مؤمن واقعی، کسی است که در هیچ یک از این ابعاد کوتاهی نمی‌کند.
ایشان افزودند که امروزه بسیاری از افراد با بی‌نظمی در زندگی یا غفلت از یک بعد، دچار بحران‌های روحی و اجتماعی می‌شوند، در حالی که امام علی(ع) با این سخن نورانی، راه سلامت روح، آرامش روان و پیشرفت مادی را در کنار هم نشان داده‌اند. وی همچنین با بیان نمونه‌هایی از سیره‌ی ائمه اطهار(ع)، نشان داد که چگونه می‌توان عبادت، کار، و تفریح را در کنار هم و به شکلی هماهنگ پیش برد.
در پایان، آقای علوی تأکید کردند که خردمند کسی است که در هر لحظه از عمر خود هدفی روشن داشته باشد؛ یا در مسیر تلاش اقتصادی، یا در حرکت به سوی آخرت، یا در بهره‌مندی از لذت‌های مشروع.