در آغاز جلسه، آقای محمدعیسی رحیمی سخنان خود را با قرائت حکمت ۱۰۱ از نهج‌البلاغه آغاز کرد که امام علی (ع) می‌فرماید: «لاَ يَسْتَقِيمُ قَضَاءُ الْحَوَائِجِ إِلاَّ بِثَلاَث: بِاسْتِصْغَارِهَا لِتَعْظُمَ، وَبِاسْتِكْتَامِهَا لِتَظْهَرَ، وَبِتَعْجِيلِهَا لِتَهْنُؤَ؛ برآوردن نیازهای مردم درست و کامل نمی‌شود مگر با سه چیز: کوچک شمردن آن تا بزرگ جلوه کند، پنهان داشتن آن تا آشکار شود، و شتاب در انجام آن تا گوارا گردد.»
در ادامه، آقای رحیمی با تفسیر این فرمایش نورانی بیان داشت که از دیدگاه امام علی (ع)، خدمت به دیگران باید از سر اخلاص و فروتنی باشد. کسی که نیاز دیگران را برطرف می‌کند، نباید منت‌گذار یا متکبّر باشد، بلکه باید خدمت خود را ناچیز بداند تا در نگاه الهی و در دل نیازمندان بزرگ جلوه کند. فروتنی در احسان، نشانه ایمان و ادب بندگی است، چراکه خداوند دوست دارد بنده‌اش نیکی کند اما در عین حال آن را کوچک بشمارد.
وی در بخش دوم سخنان خود بر پنهان‌کاری در احسان تأکید کرد و گفت: امام علی (ع) می‌آموزد که نیکی زمانی زیبا و اثرگذار است که در خفا انجام گیرد. اگر احسان علنی شود و رنگ خودنمایی یا شهرت بگیرد، از ارزش معنوی آن کاسته می‌شود. چنان‌که قرآن کریم نیز می‌فرماید: «إِنْ تُبْدُوا الصَّدَقاتِ فَنِعِمَّا هِيَ وَإِنْ تُخْفُوهَا وَتُؤْتُوهَا الْفُقَراءَ فَهُوَ خَيْرٌ لَكُمْ»؛ یعنی صدقه پنهانی برای شما بهتر است و نزد خداوند اجر بزرگ‌تری دارد.
در پایان، آقای رحیمی سومین شرط خدمت از منظر امام علی (ع) را شتاب در انجام نیکی‌ها دانست. او گفت: نیکی زمانی ارزشمند است که در زمان مناسب انجام شود؛ زیرا تأخیر در کار خیر، گاهی موجب از بین رفتن فرصت احسان می‌شود. خدمت به مردم باید با نشاط، سرعت و بدون انتظار پاداش دنیوی صورت گیرد. وی افزود: جامعه‌ای که در آن روح خدمت‌رسانی، فروتنی، اخلاص و سرعت در نیکی‌ها زنده باشد، بی‌تردید به سوی سعادت، همبستگی و رضایت الهی گام برمی‌دارد.