ایشان در آغاز سخنان خود، کلام نورانی امیرالمؤمنین علی (ع) در حکمت 9 نهج‌البلاغه را چنین تلاوت بیان کردند: «إِذَا أَقْبَلَتِ الدُّنْيَا عَلَى أَحَدٍ أَعَارَتْهُ مَحَاسِنَ غَيْرِهِ، وَ إِذَا أَدْبَرَتْ عَنْهُ سَلَبَتْهُ مَحَاسِنَ نَفْسِهِ؛ هرگاه دنیا به سوی کسی رو کند، خوبی‌های دیگران را به او عاریت می‌دهد، و چون از او روی برگرداند، خوبی‌های خودش را نیز از او می‌گیرد.»
آقای نظری در تشریح این فرمایش گهربار امیرالمؤمنین (ع) بیان داشتند که دنیا در ذات خود ناپایدار و فریبنده است؛ زمانی که به انسان رو می‌کند، او را با ظواهر فریبنده چون مقام، مال و شهرت می‌آراید، اما هنگامی که پشت می‌کند، حتی فضایل و خوبی‌های واقعی انسان نیز در نظر مردم کمرنگ می‌شود. ازاین‌رو، مؤمنان باید دل به دنیا نبندند و ارزش حقیقی خود را در ایمان، تقوا و خدمت خالصانه به خداوند جست‌وجو کنند.
وی در ادامه افزود: این حکمت گران‌سنگ، درسی برای همه انسان‌هاست تا بدانند عزت و محبوبیت واقعی، در گرو بندگی خداست نه در گرو اقبال زودگذر دنیا. ایشان با اشاره به نمونه‌هایی از تاریخ اسلام یادآور شد که بسیاری از بندگان صالح الهی در زمان بی‌مهری دنیا، همچنان سرافراز و محبوب ماندند، چراکه دل در گرو خدا داشتند، نه در گرو ظواهر فانی دنیا.