این سمینار با قرائت بخشی از نامه ۵۳ نهج‌البلاغه آغاز گردید که امام علی(ع) در آن می‌فرماید: «وَلْيَکُنْ نَظَرُکَ فِي عِمَارَةِ الاَْرْضِ أَبْلَغَ مِنْ نَظَرِکَ فِي اسْتِجْلاَبِ الْخَرَاجِ، لاَِنَّ ذَلِکَ لاَ يُدْرَکُ إِلاَّ بِالْعِمَارَةِ؛ وَمَنْ طَلَبَ الْخَرَاجَ بِغَيْرِ عِمَارَة أَخْرَبَ الْبِلاَدَ، وَأَهْلَکَ الْعِبَادَ، وَلَمْ يَسْتَقِمْ أَمْرُهُ إِلاَّ قَلِيلاً؛ ولى بايد بيش از تحصيل خراج در انديشه آبادانى زمين باشى، زيرا خراج حاصل نشود مگر به آبادانى زمين؛ و هر كه خراج طلبد و زمين را آباد نسازد، شهرها و مردم را هلاك كرده است و كارش استقامت نيابد، مگر اندكى.»
در ادامه، آقای سیدطالب علوی در سخنان خود تأکید کرد که این توصیه امام علی(ع) جلوه‌ای از عدالت و حکمت حکومتی در اسلام است. ایشان بیان نمود که هر نظام اقتصادی تنها زمانی می‌تواند پایدار بماند که اولویت را بر رفاه مردم و آبادانی جامعه قرار دهد. وی افزود که تاریخ بارها نشان داده است فشارهای مالیاتی بدون توجه به شرایط اقتصادی مردم، جز ویرانی و فروپاشی نتیجه‌ای نداشته است. به گفته ایشان، این سخن امام علی(ع) یک قاعده همیشگی برای اداره عادلانه جوامع است.
آقای علوی در بخش دیگری از صحبت‌های خود یادآور شد که مالیات باید ابزاری برای حمایت از پیشرفت اجتماعی، آموزش و آبادانی باشد، نه عاملی برای تضعیف معیشت مردم. او تأکید کرد که اگر حاکمان توجه خود را به آبادانی سرزمین و تقویت تولید و فعالیت‌های اقتصادی مردم معطوف کنند، مالیات به‌طور طبیعی و عادلانه تأمین خواهد شد و این امر به ثبات و آرامش جامعه کمک می‌کند.