وی در آغاز سخنان خود به کلام امیرالمؤمنین (ع) در حکمت 14 نهج البلاغه اشاره کرد که فرمودند: «مَنْ ضَيَّعَهُ الْأَقْرَبُ أُتِيحَ لَهُ الْأَبْعَدُ؛ کسی را كه نزدیکانش رها کنند، بیگانه او را در آغوش می‌گیرد». سجادی بیان داشت که این کلام نشان می‌دهد نخستین سنگ‌بنای روابط اجتماعی سالم، توجه و محبت نزدیکان نسبت به یکدیگر است و بی‌توجهی به این پیوند، سبب می‌شود که انسان به دام غریبه‌ها و غیرخودی‌ها بیفتد.
در ادامه، سجادی بر اهمیت خانواده به عنوان اولین پایگاه تربیتی تأکید کرد. او گفت: اگر خانواده نسبت به اعضای خود بی‌اعتنا باشد، آنان برای جبران کمبود عاطفی و حمایتی به سوی دیگران روی خواهند آورد؛ و چه بسا این «دیگران» زمینه انحراف فکری و اخلاقی آنان را فراهم کنند. به گفته او، جامعه‌ای که در آن پیوندهای خویشاوندی ضعیف باشد، در برابر هجمه‌های فرهنگی و اعتقادی دشمنان، بسیار آسیب‌پذیر خواهد شد.
سجادی در بخش سوم سخنان خود افزود: این حکمت درس مهمی در مدیریت نیز دارد. اگر در سازمان نیروهای متخصص و متعهد مورد بی‌مهری یا بی‌اعتمادی قرار گیرند، سازمان های دیگر بلافاصله با فراهم نمودن فضای مناسب تر برای این نیرو، او را استخدام می نمایند و این باعث ایجاد مشکلات سازمانی خواهد شد. 
وی در پایان خاطرنشان ساخت: توجه به نزدیکان، اعم از خانواده، دوستان و نیروهای درون جامعه، نه‌تنها یک اصل اخلاقی بلکه یک ضرورت راهبردی برای حفظ عزت فرد و سلامت جامعه است.  آقای سجادی تأکید کرد که این حکمت امیرالمؤمنین (ع) راهنمایی برای همه ماست تا از درون خانواده تا سطح جامعه، پیوندهای خودی را پاس داشته و از فروغ محبت و اعتماد بهره‌مند شویم.