نشست فرهنگی- بصیرتی« برتری عدل بر جود و بخشش» روز یکشنبه تاریخ 1404/6/16 در نمایندگی جامعة المصطفی افغانستان با حضور اساتید و کارمندان نمایندگی و ارائه آقای محمدعلی نظری برگزار گردید.
ایشان در این نشست بر اساس حکمت 437 نهج البلاغه پیرامون برتری عدل بر جود و بخشش صحبت نمودند، آقای نظری گفتند که در این حکمت آمده است: « وَ سُئِلَ (عليه السلام) أَيُّهُمَا أَفْضَلُ، الْعَدْلُ أَوِ الْجُودُ؟ فَقَالَ (عليه السلام): الْعَدْلُ يَضَعُ الْأُمُورَ مَوَاضِعَهَا، وَ الْجُودُ يُخْرِجُهَا مِنْ جِهَتِهَا؛ وَ الْعَدْلُ سَائِسٌ عَامٌّ، وَ الْجُودُ عَارِضٌ خَاصٌّ؛ فَالْعَدْلُ أَشْرَفُهُمَا وَ أَفْضَلُهُمَا؛ از آن حضرت پرسيدند كه كدام يك از اين دو برترند: عدالت يا بخشندگى؟ فرمود: عدالت، هر چيز را به جاى خود مى نهد و بخشندگى آن را از جاى خود بيرون مى نهد. عدل، نگاهدارنده همگان است و بخشندگى، تنها كسى را در بر مى گيرد كه بخشش نصيب او شده. پس، عدالت از بخشندگى شريفتر و برتر است».
آقای نظری در توضیح حدیث بیان کرد: امیرالمؤمنین علیه‌السلام در این حکمت، جایگاه عدالت را برتر از جود و بخشش معرفی می‌کند؛ زیرا عدالت ضامن برقراری نظم اجتماعی و قرار گرفتن هر چیز در جایگاه شایسته‌ی خویش است، در حالی‌که جود هرچند عملی نیکوست، اما امری است استثنایی و محدود به افراد خاص. عدالت همچون قانونی عام، همگان را دربرمی‌گیرد و جامعه را به تعادل و استواری می‌رساند، در حالی‌که بخشش تنها به برخی افراد سود می‌رساند. در حقیقت، عدالت اساس پایداری اجتماع و شرط تحقق امنیت، آرامش و قوام روابط انسانی است، ولی جود بدون عدالت، گاه می‌تواند به بی‌نظمی و بی‌عدالتی منجر شود. از این‌رو امام، عدالت را شرافتمندتر و ارزشمندتر از جود می‌داند.