info@miu.edu.af

0093202501645

برگزاری نشست فرهنگی- تبیینی«اهداف بعثت پیامبر رحمت(ص)» در نمایندگی جامعة المصطفی افغانستان

نشست فرهنگی- تبیینی تحت عنوان« اهداف بعثت پیامبر رحمت(ص)» روز چهارشنبه تاریخ 1403/11/10 در نمایندگی جامعة المصطفی افغانستان با حضور اساتید و کارمندان نمایندگی و ارائه آقای هادی صادقی نژاد برگزار گردید.

نشست فرهنگی- تبیینی تحت عنوان« اهداف بعثت پیامبر رحمت(ص)» روز چهارشنبه تاریخ 1403/11/10 در نمایندگی جامعة المصطفی افغانستان با حضور  اساتید و کارمندان نمایندگی و ارائه آقای هادی صادقی نژاد برگزار گردید.

ایشان با قرائت آیه«یا ایها النبی انا ارسلناک شاهدا و مبشرا و نذیرا و داعیا الی الله باذنه و سراجا منیرا» بیان داشتند: این آیه ناظر به اهداف بعثت پیامبر مکرم اسلام (ص) است که بعثت پیامبر گرامی اسلام(ص) دارای اهداف زیادی بود از جمله:

1. شاهد بودن: پیامبر اکرم(ص)، گواه امت خویش و بلکه گواه تمامی آدمیان است. آیه‌ دیگر نیز به این مهم شهادت می‌دهد: «قل اعملوا فسیری الله عملکم و رسوله و المؤمنون».

2. بشیر بودن: پیامبر اکرم (ص) مبعوث شده است تا مردم را به سوی خدا و خوبی‌ها فرابخواند و از غیر خدا و بدی‌ها بازدارد. در این راه او از بشارت دادن به نعمت‌هایی که خداوند در حیات اخروی برای انسان مهیا کرده است، به‌عنوان حربه و ابزار دعوت استفاده می‌کند تا آنان را به گرایش به حق تشویق کند و از گمراهی برهاند.

3. نذیر بودن: چنانچه بشارت به نعمت‌های اخروی در گرایش انسان به راه حق کارگر نیفتاد، پیامبر (ص) از ابذار انذار استفاده می‌کند تا انسان را از گرایش به بدی‌ها و پیمودن راه خطا بازدارد.

4. طبق این آیه، چهارمین هدف بعثت پیامبر اسلام(ص)، دعوت به راه راست است. این دعوت به امر و اذن خدای متعال است؛ نه به صرف خواست پیامبر(ص).

5. هدف دیگری که این آیه برای بعثت بیان می‌کند این است که پیامبر (ص) باید چراغی همواره روشن و روشنابخش بر سر راه امت خویش باشد، تا آنان بتوانند در پرتو نور وجود او راه را از چاه بازشناسند.

آقای صادقی نژاد گفت: چنان‌که از این آیۀ مبارک برمی‌آید، در مقام دعوت و هدایتگری به سوی حق، بشارت دادن مقدم بر انذار است. این نکته را می‌توان برای همیشه به‌عنوان اصلی روش‌شناختی در کار دعوت به کار بست و نتایج آن را در تحقق اهداف دعوت دینی دید.

ایشان در اخیر گفت: نکتۀ دیگر ی که می‌توان از این آیه برداشت کرد این است که مسیر پیامبری، آن‌گونه که پاره‌ای روشنفکران ادعا می‌کنند، صرفا مسیری از پایین به بالا نیست؛ بلکه مسیری است که هم به قابلیت قابل (گیرندۀ وحی) و هم به فاعلیت فاعل (افاضۀ خداوند/ جبرئیل) نیاز دارد.