نشست فرهنگی- تبیینی«بهترین قلب ها» روز سه شنبه تاریخ 1403/9/20در نمایندگی جامعة المصطفی افغانستان با حضور اساتید و کارمندان نمایندگی و ارائه آقای زکریا فصیحی برگزار گردید.
ایشان در ابتدا حدیثی از امام علی(ع) قرائت نموده و گفتند: قَالَ أَمِيرُالْمُؤْمِنِينَ (علیه السلام): «يَا كُمَيْلَ‌بْنَ‌زِيَادٍ: إِنَّ هَذِهِ الْقُلُوبَ أَوْعِيَةٌ فَخَيْرُهَا أَوْعَاهَا؛ ای کمیل بن زیاد! قلب‌ها ظرف‌هایی هستند و بهترین آن‌ها، وسیع‌ترین آن‌ها است». (نهج‌البلاغه، حکمت 147)
ایشان افزود: واژه قلب سه معنا دارد: پمپاژ‌خانه خون، مرکز فکر و اندیشه، مرکز شناخت‌های غیرعقلی و غیرحسی. اینکه قلب به‌عنوان یکی از منابع شناخت، در کنار منبع عقل مطرح می‌شود، مقصود معنای سوم است.
آقای فصیحی بیان داشتند: شهید مطهری دراین‌باره می‌گوید: «قرآن، آنجا که از وحی سخن می‌گوید، هیچ سخنی از عقل به میان نمی‌آورد، بلکه تنها سر و کارش با قلب پیامبر(ص) است». معنای این سخن آن است که قرآن به نیروی عقل و با استدلال عقلانی برای پیامبر حاصل نگردید، بلکه این قلب پیغمبر بود که استعداد درک و شهود آن حقایق متعالی را پیدا کرد.
ایشان در اخیر افزودند: حضرت امام جعفر صادق (علیه‌السلام) می‌فرماید: «لَیسَ لِلْحَوَاسِّ دَلَالَةٌ عَلَی الْأَشْیاءِ وَ لَا فِیهَا مَعْرِفَةٌ إِلَّا بِالْقَلْبِ فَإِنَّهُ دَلِیلهَا وَ مُعَرِّفُهَا الْأَشْیاء؛ حواس هیچ دلالتی بر اشیا ندارند و شناخت، جز با قلب نیست؛ زیرا قلب، راهنما و شناسنده اشیا به حواس است».
بنابراین می توانیم بگوییم، قلبی که بیتشرین توانایی را برای ادراک یا یافتن معرفت و بیشتر ظرفیت را برای نگهداری مدرَکات دارد، بهترین قلب‌ها است، «فَخَيْرُهَا أَوْعَاهَا».
