۱ – نخست از همه استاد باید مسلکی بوده و بر شغل و وظیفه خود تسلط کامل داشته باشد.
۲ – استاد باید با تقوا، مخلص و اخلاق مسلکی داشته باشد..
۳ – به تدریس و آموزش علاقه داشته و با روحیه خستگی نا پذیر این مسیر را بپیماید و هم در این راستا استقامت نموده، از خشونت جداً بپرهیزد.
۴ – استاد در تدریس خود همیشه حقیقت را باز گو نماید زیرا این چیزی است که محصلان انتظار آن را دارند و هیچگاه در ارایه مطالب علمی از ارزش آن نکاهد.
۵ – استاد باید قانونمند بوده و وقت شناسی را در راس برنامه خویش قرار دهد.
۶ – استاد باید در تدریس خویش از شیوه های مؤثر، مفید و کارا استفاده نماید، تا از یک طرف برای محصلان قابل فهم بوده و از طرف دیگر محصلان با علاقه وافری وارد جلسات درسی گردد.
۷ – استاد باید عدالت پسند و عدالت پیشه باشد و همیشه ارزیابی دقیق انجام داده و بر ارزش‎هایش بیفزاید.
۸ – رابطه استاد با محصلان باید بر اساس رابطه برادری، برابری و بر اصل صمیمیت استوار باشد و از تمام اخلاق سوء چون غرور، و انواع تعصب مختلف (سمتی، قومی، زبانی، نژادی، جنسی...) و سوء استفاده های اخلاقی پرهیز نماید.
۹ – انتظار داریم رویه استاد همیشه بر اساس رویه اخلاقی و انسانی مبتنی بر احترام متقابل بوده و از انچه که منافی شأن وی است چون استهزا، تمسخر و توهین دیگران اعم از همکاران و محصلان اجتناب نماید.
۱۰ – استاد در ضمن ارایه مطالب درسی به طور مداوم از سفارش های نیک و سازنده خویش دریغ نورزد و همیشه بر اخلاق نیک، تواضع، احترام متقابل و انسان دوستی تاکید نماید.
۱۱ – استاد باید دلسوز و مهربان بوده، به پیشرفت و موفقیت محصلانش علاقه مند باشد و در این راستا تشویق و ترغیب را نیز به کار ببرد.
12 – انتقاد پذیری و انعطاف پذیری از ارزشمندی های مهم یک استاد به شمار میرود و همیشه برای ان آمادگی ذهنی و روحی داشته باشد.
13 – استاد بر کرسی پیامبران تکیه زده است لذا همیشه در مسیر رسالتش که همانا تربیت و سازندگی است، استقامت داشته، نشاط، طراوت و شادابی را از دست نداده و با صبر و حوصله مندی، وجیبه دینی و انسانی اش را به پیش ببرد.
14 – استاد همیشه در قسمت حل مشکلات محصلان خویش آماده بوده و از هیچ نوع همکاری که به موفقیت شاگردان وی می انجامد دریغ نورزد.
15 – استاد باید مبتکر و خلاق بوده، در چوکات کاری خویش نوآوری داشته و مداوم شاگردان را از معلومات جدید و مفید بهره مند ساخته و بر دانش ایشان بیافزاید.
16 – استاد باید رازدار محصلانش بوده و در این راستا همیشه اعتماد محصلانش را به خود داشته باشد.
17- وفاداری وصداقت، روح معنوی استاد به شمار می رود و بر وی لازم است تا از آن پاسداری نموده و هیچگاه از آن تنزل ننماید.
18- استاد پیوسته تبعیض را کنار گذاشته و همه محصلان را یکسان مورد نوازش قرار دهد، زیرا تمام محصلان از حقوق مساوی و از کرامت انسانی کامل بر خوردار اند.
19- استاد باید دارای عفت زبان و قلم باشد، از آنجایی که استاد مقام تربیت جامعه را دارد، ایجاب می نماید تا در ارایه سخنان خویش نهایت احتیاط را داشته باشد تا عفت کلام وقلم در آن رعایت شده باشد.
20- استاد باید به نظریات و دیدگاه های محصلان ارج گذاری نموده و از آنها به دیده قدر استقبال نماید و اشتباهات خویش را با ارایه نظریات سالم اصلاح نماید.
21- استاد باید توان درک و تشخیص نقاط ضعف و قوت محصلان را داشته باشد، تا بتواند خلاء های موجود را به اسرع وقت تکمیل نموده و توازن در آموزش را به وجود بیاورد.
22- استاد باید توجه داشته باشد که همه محصلان یکسان نیستند و در رفتار، گفتار، بر خورد ها، یاد گیری و... از هم متفاوت اند و استاد باید تفاوت های فردی را رعایت نماید.
23- استاد همیشه با محصلان خویش احساس همدردی داشته و در قسمت حل آن، ایشان را رهنمایی و همکاری نماید.