منتشر شده در : 1404/03/04
باز دید ها:29
برگزاری جلسه تفسیر قرآن کریم« تفسیر آیه 30 سوره نازعات» در نمایندگی جامعة المصطفی افغانستان
جلسه تفسیر قرآن کریم « تفسیر آیه 30 سوره نازعات» روز شنبه تاریخ 1404/3/3 در نمایندگی جامعة المصطفی افغانستان با حضور اساتید و کارمندان نمایندگی و ارائه آقای سیدآقاحسن حسینی برگزار گردید.
ایشان در ابتدای سخنان خویش با قرائت آیه 30 سوره نازعات گفتند: خداوند متعال در این آیه می فرماید: وَالْأَرْضَ بَعْدَ ذَٰلِكَ دَحَاهَا؛ و زمین را بعد از آن گسترش داد».
آقای حسینی در تفسیر این آیه گفتند: این آیه نشان میدهد که پس از آفرینش و استواری آسمانها، خداوند زمین را به شکلی گسترده و پهناور قرار داد. یعنی پس از آنکه آسمانها را بنا نهاد و سقف آسمانها را بلند کرد، و هریک از اجزای آن را در جای خود قرار داد، شب را تاریک و روز را روشن ساخت، مرحله بعدی، گستردن و پهن کردن زمین است؛ چنانکه در لفظ «دحاها» آمده است.
ایشان افزود: در تفسیر بیان شده، واژه «دحا» از باب «دَحْو» یعنی غلتاندن و پهن کردن است و اشاره دارد به عملی که در آن زمین را به طور کامل بر افقهای جهان پهن میکند، همانگونه که فردی برای آمادهسازی زمین جهت زندگی، آن را صاف و مسطح میسازد. این واژه در زبان عربی به معنای گستردن و پهن کردن است، و در روایتهای قرآنی و تفسیری، به عملی اشاره دارد که خداوند با مهارت و حکمت صورت داده است، تا زمین برای زندگی انسانها و سایر موجودات آماده باشد.
آقای حسینی گفت: برخی از مفسرین معتقدند که «دحا» به معنای غلتاندن است؛ یعنی خداوند زمین را همانگونه که یک غلتان و گردان در وسط، حرکت میکند، در جهتهای مختلف گسترده و پهن نمود. این کار، نمادی است از قدرت بیپایان خداوند در ساختار و تنظیم جهان هستی، و نشاندهنده مدیریتی حکیمانه در ترتیب فواید و امکانات برای زندگی انسانها است.
ایشان اظهار داشت: همچنین، در تفسیرهای دیگر، آمده که «بَعْدَ ذَلِكَ» در اینجا به معنای «مع ذلک» یعنی «پس از آن»، است. یعنی بعد از استقرار و ساخت آسمانها، خداوند زمین را دحْوَ کرد؛ کاری که باعث شد زمین به شکل گسترده و وسیع، فراهم و آماده برای بهرهبرداری باشد، همانگونه که در آیات دیگر قرآن کریم هم داریم که زمین را پس از آسمانها گسترده و بسط داد، چنانکه در سوره قمر آیه 12: «وَالأَرْضَ بَعْدَ ذَٰلِكَ دَحَاهَا».
آقای حسینی در اخیر بیان کرد: این آیه اشاره دارد به تدریجی بودن مراحل آفرینش، و اینکه پس از استحکام و استقرار آسمانها، خداوند زمین را بسط و گستره ساخت تا بتواند زیربنای زندگی انسانها و سایر جانداران قرار گیرد. این فرآیند، نشان دهنده قدرت بینظیر و حکمت گسترده خداوند است که همه چیز را بر اساس نظام و تدبیر خاصی آفریده است، بهگونهای که زمین و آسمانها مکمل یکدیگرند و بر اساس قانون و نظامی واحد عمل میکنند.