برگزاری نشست علمی« تکریم سالمندان در آیات و روایات» در نمایندگی جامعة المصطفی افغانستان

نشست علمی تحت عنوان« تکریم سالمندان در آیات و روایات» روز سه شنبه تاریخ 1403/7/10 در نمایندگی جامعة المصطفی افغانستان با حضور اساتید و کارمندان نمایندگی برگزار گردید.
کارشناسان این نشست آقای سرور حسینی و آقای محمد کریم امیری و دبیر علمی نشست آقای عباس عطایی بودند.
نشست با تلاوت قرآن کریم آغاز شد و سپس آقای سرور حسینی درباره مفهوم تکریم گفت: تکریم در لغت به معنای احترام گذاشتن، گرامی داشتن، عزت و بزرگی بخشیدن به شخصی است. در قرآن کریم نیز به آیه «وَلَقَد كَرَّمنا بَني آدَمَ» اشاره شده است.
وی با اشاره به واژه سالمند بیان داشتند: سالمندی و دوره پیری مرحله‌ای از زندگی انسان بوده که معمولاً با افزایش سن و تغییرات طبیعی در بدن همراه است؛ این دوره به طور سنتی و سنی به زمانی گفته می‌شود که انسان به سن ۶۰ یا ۶۵ سالگی می‌رسد.
ایشان افزود: سازمان بهداشت جهانی در تعریف سالمندی می‌گوید: «سالمندی مرحله‌ای از زندگی انسان است که از ۶۰ سالگی آغاز می‌شود و با کاهش عملکرد و توانایی‌های جسمی و روانی و نیز افزایش وابستگی به دیگران همراه است».
 آقای حسینی در بخش دیگری از سخنان خود با قرائت روایتی درباره سالمندی منقول از پیامبر گرامی اسلام(ص) بیان کردند: حضرت محمد(ص) می فرماید: «مِن إجلالِ اللّه  إجلالُ ذي الشَّيبَةِ المُسلمِ»؛ یعنی: «احترام به سالمند مسلمان از نشانه‌های احترام به خداوند است» و در روایتی دیگر فرموده است که «احترام به سالمند، احترام به من است».
ایشان در اخیر سخنان خویش گفتند: حضرت محمد(ص) به جامعه اسلامی سفارش کرده است که به سالمندان خود احترام بگذارید زیرا احترام به سالمند، بزرگداشت خداوند است.
در ادامه آقای محمد کریم امیری درباره تکریم سالمندان از منظر آیات قرآن کریم سخنان خود را آغاز نمود. ایشان نخست به مراحل خلقت بدنی انسان تا رسیدن انسان به پیری پرداخت و با توجه به آیه شریفه؛ «هو الَّذِي خَلَقَكُمْ مِنْ تُرَابٍ ثُمَّ مِنْ نُطْفَةٍ ثُمَّ مِنْ عَلَقَةٍ ثُمَّ يُخْرِجُكُمْ طِفْلًا ثُمَّ لِتَبْلُغُوا أَشُدَّكُمْ ثُمَّ لِتَكُونُوا شُيُوخًا» (غافر/67)؛ گفت: سیر مراحل خلقت بدنی انسان از خاک شروع و در بین راه به نطفه و از نطفه به علقه و در مرحله بعد انسان به شکل طفل در دنیا می آید و بعد به دوران جوانی و بعد از آن به دوران پیری می‌رسد.
ایشان گفت: خلقت انسان از یک ضعف آغاز می‌شود و بعد قوتی برایش پدید می‌آید و سپس دوباره به ضعف و ناتوانی و به پیری می‌رسد. وی سخنان خویش را مستند به آیه :«اللَّهُ الَّذِي خَلَقَكُمْ مِنْ ضَعْفٍ ثُمَّ جَعَلَ مِنْ بَعْدِ ضَعْفٍ قُوَّةً ثُمَّ جَعَلَ مِنْ بَعْدِ قُوَّةٍ ضَعْفًا وَشَيْبَةً»(روم/54) نمود.
امیری در بخش پایانی سخنان خود با اشاره به واژگانی که در قرآن کریم درباره سالمندان آمده، گفت: قرآن کریم با واژگانی مانند «شیخ» به معنای انسان سن بالا؛ «شیب» به معنای موی سفید، «عجوز» به معنای زنان ناتوان و پیر، «ارذل العمر» به معنای کسانی که دوران عمر شان رو به پیری نهاده، به دوره کهولت سن پرداخته است.