در نمایندگی جامعة المصطفی افغانستان کارکردهای فردی و اجتماعی روزه‌داری در ماه مبارک رمضان تصریح شد.

نشست علمی « کارکردهای فردی و اجتماعی روزه‌داری در ماه مبارک رمضان » روز شنبه تاریخ 1402/12/19 در نمایندگی جامعة المصطفی افغانستان برگزار گردید.
به مناسبت فرا رسیدن ماه مبارک رمضان نشست علمی با عنوان « کارکردهای فردی و اجتماعی روزه‌داری در ماه مبارک رمضان » با حضور اساتید، دانشجویان و کارمندان نمایندگی جامعة المصطفی افغانستان برگزار شد.
کارشناسان این نشست علمی آقایان محمداسحق ذاکری و محمدعیسی رحیمی و دبیر نشست آقای قربان‌علی فکرت بودند.
پس از تلاوت آیات کلام الله مجید توسط قاری محترم آقای بیات، آقای ذاکری سخنان خود را ذیل آیه مبارکه  صد و هشتاد و سه سوره بقره «یا ایها‌ الذین آمنوا کتب علیکم الصیام کما کتب علی‌الذین من قبلکم لعلکم تتقون» سامان داد و بیان داشت: روزه‌داری ماه مبارک رمضان یکی از جمله عبادات مورد تأکید در اسلام است و همه‌ی فرق مذاهب اسلامی در وجوب آن که در این آیه بدان تصریح شده است، اتفاق دارند و در برپایی این مراسم عبادی -معنوی اهتمام ویژه دارند.
 ایشان بیان داشت که راجع به کارکردهای روزه‌داری از دو منظر می‌توان صحبت نمود: یکی براساس یافته‌های دانش‌های بشری مثل روانشناسی و جامعه‌شناسی و... و دیگر از منظر آموزه‌های دینی و براساس آنچه در قرآن و احادیث و بیان پیشوایان دینی مطرح شده است. فلسفه اصلی تشریع وجوب روزه تقوای الهی است و روزه باید در شرایط ویژه انجام شود و صرف امساک از خوردن و آشامیدن نباشد، باید بندگان به تقوای الهی رهنمون شود. ایشان در ذیل این کارکرد، به کارکردهای دیگر روزه‌داری به خطبه معروف رسول اکرم(ص) منقول از امام علی(ع) توسل جست و بیان داشت در این ماه برکت و رحمت الهی شامل حال بندگان می‌شود. 
وی به تفصیل برکات و رحمت‌ها و مغفرت‌های الهی در این ماه را بیان داشت و گفت: این برکات و رحمت‌ها هم جسمانی و مادی است و هم روحانی و معنوی. هم فردی است و هم اجتماعی. وی خودکنترلی، نظم‌پذیری، تقویت اراده، درون‌نگری، شفقت، ایثار و صبوری را از جمله این پیامدها ذکر نمود. 
در ادامه آقای رحیمی به پیامدهای اجتماعی روزه‌داری پرداخته و بیان کرد: مطابق دیدگاه کارکردگرایی اجتماعی، جامعه متشکل از خرده‌نظام‌های فرهنگی، اقتصادی، اجتماعی و سیاسی است. هرکدام از این خرده‌نظام‌ها در ارتباط با یکدیگر برای حفظ، بقا و بهبود جامعه نقش‌های ویژه‌ی خود را ایفا می‌نماید. روزه‌داری ذیل دین و در نتیجه در حیطه خرده‌نظام فرهنگی و از یک نظر ذیل خرده‌نظام اجتماعی قرار می‌گیرد. روزه‌داری برای کلیت جامعه، گروه‌های اجتماعی، خانواده‌ها کارکردهای مثبت متعددی داشته و دارد و تحقیقات علمی و پژوهش‌های میدانی نیز براین واقعیت مهر تأیید می‌نهند. وی معنابخشی به زندگی، انسجام‌بخشی میان گروه‌های اجتماعی و خانواده‌ها، تقویت و تعمیق ارزش‌های اجتماعی،  تقویت حسن معاشرت اجتماعی، بیداری عواطف بشری و مواسات و مسئولیت‌پذیری اجتماعی را از جمله مهمترین کارکردهای اجتماعی روزه‌داری بیان نمود. 
این نشست که به‌صورت آنلاین نیز پخش گردید، مورد استقبال شرکت‌کنندگان و مخاطبان فضای آنلاین قرار گرفت.