نشست علمی « مشروعیت حکومت در اندیشه اسلامی» از سوی نمایندگی جامعة المصطفى افغانستان برگزار شد.

 نشست علمی « مشروعیت حکومت در اندیشه اسلامی» از سلسله پیش‌نشست‌های همایش گام دوم انقلاب روز سه شنبه تاریخ 1402/4/13 در سالن دفاعیه نمایندگی جامعة المصطفى افغانستان برگزار گردید.
📃 در این نشست علمی آقایان محمدآصف حکمت و عبدالعلی حسنی کارشناسان و آقای محمدعلی نظری دبیر علمی بودند.
آقای حکمت نخست به توضیح مفهوم مشروعیت پرداخت و بیان داشت: مشروعیت به معنای حقانیت، مقبولیت کارآمدی است. وی بستر تاریخی برداشت‌های سه‌گانه از مشروعیت را بازخوانی نمود و اظهار داشت: مشروعیت به معنای مقبولیت ریشه در دموکراسی‌خواهی دارد و مشروعیت به معنای کارآمدی به پرگماتیسم ره می‌برد، اما مشروعیت به‌معنای حقانیت، برداشتی است که ریشه در سنت‌های کهن دینی دارد. وی افزود که در اندیشه اسلامی نیز مشروعیت به‌معنای حقانیت به کار رفته است و البته این منافی مقبولیت و مطلوبیت و کارآمدی نیست؛ زیرا حقانیت یک نظام سیاسی به دلیل حق‌خواهی فطری آدمی و تلائم فطرت با حقیقت، مقبولیت را نیز به دنبال دارد. و مضاف براین حکومت که حقانیت دارد کارویژه‌هایش را که همان هدایت جامعه در مسیر صلاح و فلاح و سعادت ابدی است رهنمون خواهد شد.
آقای حسنی سخنان خود را با تمایز نهادن میان شریعت و قانون آغاز نمود و بیان کرد: در تفکر سیاسی غربی معاصر، مشروعیت حکومت بر قانونیت مبتنی است. اما در اندیشه دینی و به‌خصوص اندیشه اسلامی مشروعیت حکومت مبتنی بر شریعت است. وی در ادامه گفت: که در اندیشه مدرن (جدا از نحله الحادی آن) خدا به‌عنوان خالق مطرح است اما به‌عنوان شارع، مدبر و رب کنار گذاشته شده است. براین‌اساس، مسئله حکومت به قرارداد اجتماعی، انتخابات و مکانیسم‌های مشابه واگذار شده است. ایشان  درباره تفاوت اندیشه مدرن و اندیشه اسلامی گفت: در تفکر اسلامی انسان خلیفه خدا بر روی زمین است، اما در اندیشه مدرن، انسان خود محور هستی قرار می‌گیرد و اومانیسم انسان را معیار همه چیز معرفی و مشروعیت را تنها به مشروعیت سنتی، کاریزماتیک و عقلانی-قانونیت تقسیم بندی میکند و مشروعیت الهی کنار میگذارد. 
این نشست علمی که همزمان به‌صورت آنلاین پخش گردید، مورد استقبال اساتید و دانشجویان و اهالی فکر و اندیشه قرار گرفت.