نشست علمی « مشروعیت حکومت در اندیشه اسلامی» از سوی نمایندگی جامعة المصطفى افغانستان برگزار شد.

نشست علمی « مشروعیت حکومت در اندیشه اسلامی» از سلسله پیش‌نشست‌های همایش گام دوم انقلاب روز سه‌شنبه تاریخ 1402/4/13 در سالن دفاعیه نمایندگی جامعة المصطفى افغانستان برگزار شد.

در این نشست علمی آقایان محمد آصف حکمت و عبدالعلی حسنی کارشناسان و آقای محمدعلی نظری دبیر علمی بودند.

آقای حکمت نخست به توضیح مفهوم مشروعیت پرداخت و بیان داشت: مشروعیت به معنای حقانیت، مقبولیت کارآمدی است. وی بستر تاریخی برداشت‌های سه‌گانه از مشروعیت را بازخوانی نمود و اظهار داشت: مشروعیت به معنای مقبولیت ریشه در دموکراسی خواهی دارد و مشروعیت به معنای کارآمدی به پراگماتیسم ره می‌برد، اما مشروعیت به معنای حقانیت، برداشتی است که ریشه در سنت‌های کهن دینی دارد. وی افزود که در اندیشه اسلامی نیز مشروعیت به معنای حقانیت به‌کاررفته است و البته این منافی مقبولیت و مطلوبیت و کارآمدی نیست؛ زیرا حقانیت یک نظام سیاسی به دلیل حق‌خواهی فطری آدمی و ملائم فطرت با حقیقت، مقبولیت را نیز به دنبال دارد. و مضاف بر این حکومت که حقانیت دارد کار ویژه‌هایش را که همان هدایت جامعه در مسیر صلاح و فلاح و سعادت ابدی است رهنمون خواهد شد.

آقای حسنی سخنان خود را با تمایز نهادن میان شریعت و قانون آغاز نمود و بیان کرد: در تفکر سیاسی غربی معاصر، مشروعیت حکومت بر قانون مبتنی است. اما در اندیشه دینی و به‌خصوص اندیشه اسلامی مشروعیت حکومت مبتنی بر شریعت است. وی در ادامه گفت: که در اندیشه مدرن (جدا از نحله الحادی آن) خدا به‌عنوان خالق مطرح است اما به‌عنوان شارع، مدبر و رب کنار گذاشته شده است. بر این ‌اساس، مسئله حکومت به قرارداد اجتماعی، انتخابات و مکانیسم‌های مشابه واگذار شده است. ایشان  درباره تفاوت اندیشه مدرن و اندیشه اسلامی گفت: در تفکر اسلامی انسان خلیفه خدا بر روی زمین است، اما در اندیشه مدرن، انسان خودمحور هستی قرار می‌گیرد و اومانیسم انسان را معیار همه‌چیز معرفی و مشروعیت را تنها به مشروعیت سنتی، کاریزماتیک و عقلانی-قانونیت تقسیم‌بندی می‌کند و مشروعیت الهی کنار می‌گذارد.

این نشست علمی که هم‌زمان به‌صورت آنلاین پخش گردید، مورد استقبال اساتید و دانشجویان و اهالی فکر و اندیشه قرار گرفت.